De bediencentrale staat op de plek van zijn voorganger, de verouderde Semafoor uit 1953. Vanaf deze plek hielden de medewerkers decennialang schepen, bruggen, tunnels en pollers in Den Haag in de gaten. Maar door de extra taken voor de Victory Boogie Woogietunnel paste deze post niet langer in het toenmalige jasje.

Nautisch ontwerp

Het uitgangspunt van het ontwerp van VANDELUNE samen met studioSK is de maritieme functie. Het gebouw aan de havenmond bestaat uit een sokkel met daar bovenop een uitkragend ‘schip’. De bediencentrale heeft een sterke oriëntatie naar de zee en haven. Het ontwerp beeldt uit wat er zich binnen afspeelt.

De bediencentrale ligt op de scheidingslijn van de recreatieve boulevard en de lager gelegen vissershaven met een industrieel karakter. Dit vraagt om een specifieke gebouwtypologie die deze twee werelden verenigt. Aan de werkkade is het gebouw robuust en meer gesloten, aan de boulevard licht en open. Hier vinden ook oud-vissers als vanouds onderdak. Zij krijgen een speciaal plekje waar ze kunnen blijven samenkomen.

Door de sokkel kleiner te houden, blijven de zichtlijnen vanaf de boulevard intact. Het schip is zoveel mogelijk richting zee getrokken, zodat de medewerkers vanuit het gebouw goed en vrij uitzicht hebben om de schepen in de gaten te kunnen houden.

De werkzaamheden in het gebouw gaan 24 uur per dag door. Medewerkers kunnen onder het gebouw parkeren om de boulevard vrij van voertuigen te houden. De ingang van de garage bevindt zich op kadeniveau en de parkeergarage is daardoor niet zichtbaar vanaf de boulevard.

Robuust materiaalgebruik

De materialisatie en detaillering versterken het robuuste karakter van het gebouw. Door eenduidig materiaalgebruik ontstaat er een stoer karakteristiek pand dat recht doet aan de schaal en sfeer van deze locatie.

Het heftige zeeklimaat legt beperkingen op aan de materialen die kunnen worden gebruikt. Voor de gevel van het schip is geanodiseerd aluminium gekozen. Een materiaal dat goed tegen zout kan. “We hebben het materiaal ook toegepast in zoutloodsen van Rijkswaterstaat”, licht architect Tjerk van de Lune de keuze toe.

Bovendien reageert het gevelmateriaal op het weer. Als de zon schijnt, kleurt het gebouw naar het zand van het strand. Is het bewolkt dan oogt het meer groening en neemt het de kleur aan van het water dat naast het gebouw stroomt.

De sokkel van het gebouw bestaat uit baksteen met natuurlijke tinten om aan te sluiten bij de kleuren van de zee en het zand. De tweedeling in materialen is gekozen om de eenduidigheid van de sokkel en het schip te versterken.

Duurzaam

De nieuwe bediencentrale voldoet aan de laatste criteria ten aanzien van duurzaamheid. De warmte van de servers in het gebouw wordt ingezet voor het verwarmen van kantoorruimten. Voor het zonlicht hebben de ontwerpers een optimale mix gevonden in het benodigde zicht naar buiten, een overstek in het dak en de toepassing van zonwerend glas. Daarbij wordt op het dak energie opgewekt.

Integraal

De bediencentrale is interdisciplinair ontworpen. Het architectonisch, constructief en installatietechnisch ontwerp zijn integraal vormgegeven wat het gebouw een duidelijk afleesbaar geheel maakt. Hierdoor is een zo optimaal mogelijk ontwerp voor deze functie op deze locatie ontstaan.

De hele omgeving ondergaat een transformatie. Die ontwikkelingen versterken een aantrekkelijke recreatieve openbare ruimte op de boulevard. Zo zal bijvoorbeeld de Scheveningse gedenkbank ook weer terugkeren.